Over streven naar kwaliteit en onderling vertrouwen – Een innovatief metaalbewerking – annex machinebouwbedrijf heeft mij gevraagd een aantal contacten te interviewen en hun verhalen te verwoorden. Tijdens de briefing benadrukte mijn opdrachtgever dat het vooral geen verhalen moesten worden waarin zijn bedrijf werd opgehemeld. Het moet gaan over samenwerking en de bijzondere banden tussen de verschillende bedrijven. Verhalen over het streven naar kwaliteit en onderling vertrouwen.
Het eerste verhaal – of eigenlijk de eerste twee verhalen – betreffen een elektronicabedrijf waarmee mijn opdrachtgever al langer samenwerkt en een cateraar.
Een kapotte ketel
Het verhaal begon ermee dat de cateraar werd geconfronteerd met een kapotte ketel. Een ongelukkig moment daar hij met zijn bedrijf aan de vooravond stond van ‘het stamppottenseizoen’.
Nu is die ketel afkomstig van een groot en gerenommeerd merk. En vanzelfsprekend biedt die onderneming een goede servicedienst. Het was voor de cateraar dan ook geen enkel probleem om een afspraak te maken. Over een week of vier … Waarbij ook nog eens aangetekend dat die reparatie – na beschrijving van de mankementen – op enkele duizenden euro’s werd geschat.
Op zoek naar een alternatief
Dat was alles bij elkaar niet wat de cateraar wilde. Nogmaals, ‘het stamppottenseizoen’ stond voor de deur en ‘enkele duizenden euro’s’ aan reparatiekosten was niet het bedrag dat hij in gedachten had. Het moest sneller en tegen minder kosten.
Dus ging de cateraar te rade bij een goede zakelijke relatie, de eigenaar van het reeds vermelde elektronicabedrijf. Maar die concludeerde al snel dat het probleem – of zo u wilt ‘de uitdaging’- geen betrekking had op elektronica, maar met mechanica. De elektronicaman kon de cateraar dus niet in directe zin helpen, maar wel indirect. Zijn bedrijf werkt naar volle tevredenheid regelmatig samen met het metaalbewerking- annex machinebouwbedrijf van mijn opdrachtgever. Die zou het probleem van de ketel hoogstwaarschijnlijk wél kunnen oplossen.
Niet lullen, maar poetsen
Tijdens het gesprek met de cateraar werd het mijn opdrachtgever snel duidelijk dat hij het euvel niet ter plekke kon oplossen. De ketel moest naar zijn werkplaats worden vervoerd. Of dat dan op een zaterdag kon gebeuren, vroeg de cateraar. ‘Als het niet anders kan, dan doen we dat’, antwoordde mijn opdrachtgever die de Rotterdamse uitdrukking ‘niet lullen, maar poetsen’ hoog in het vaandel voert.
Aldus werd de ketel op een zaterdagmiddag met een heftruck in de werkplaats gezet. Maandagavond wist mijn opdrachtgever wat er loos was en waar hij op korte termijn aan de benodigde onderdelen kon komen. Vrijdagmiddag was de ketel gerepareerd en zaterdagmiddag stond deze weer bij de cateraar. Gebruiksklaar voor ‘het stamppottenseizoen’. Niet in vier weken, maar in één. Niet voor ‘enkele duizenden euro’s’, maar voor een veel schappelijker prijs.
Een oude bekende
Over de eigenaar van het elektronicabedrijf die het contact legde tussen de twee bedrijven weet mijn opdrachtgever te vertellen dat hij hem nog kent uit de tijd dat ze beiden actief waren in de grafische industrie. En dat ze ook in die tijd al bijzonder plezierig samenwerkten. Verder weet mijn opdrachtgever nog te vertellen dat iedereen die op de één of andere manier met machinebouw te maken heeft, links- of rechtsom met dit elektronicabedrijf te maken krijgt. Zeker in de regio waar beiden actief zijn.
‘Wanneer in tegen echt complexe elektronicaproblematiek aanloop, schakel ik hem in. Zij op hun beurt sturen al het mechanische metaalwerk door naar mij.’
Trackbacks/Pingbacks